Webinar na żądanie: Jak zdobyć Certyfikację™ Great Place To Work
MENU

Szanse polityki równych szans

 polityka równych szans
Obok wieku, niepełnosprawności, pochodzenia etnicznego, osobistych przekonań oraz orientacji seksualnej, cały czas płeć stanowi istotne kryterium oceny polityki równych szans w organizacjach w Polsce, w Europie i na świecie. Mogłoby się wydawać, że akurat ten obszar polityki różnorodności, stanowiąc niejako jej historyczne źródło i najbardziej oczywisty standard, jest jednym z najefektywniej zarządzanych w firmach, przynajmniej w tych najbardziej nowoczesnych i prężnych. Czy istotnie?

Obok wieku, niepełnosprawności, pochodzenia etnicznego, osobistych przekonań oraz orientacji seksualnej, cały czas płeć stanowi istotne kryterium oceny polityki równych szans w organizacjach w Polsce, w Europie i na świecie. Mogłoby się wydawać, że akurat ten obszar polityki różnorodności, stanowiąc niejako jej historyczne źródło i najbardziej oczywisty standard, jest jednym z najefektywniej zarządzanych w firmach, przynajmniej w tych najbardziej nowoczesnych i prężnych. Czy istotnie?

W czerwcu 2017 r. została ogłoszona lista 125 firm-laureatów konkursu na Najlepsze Miejsca Pracy w Europie, a dwa miesiące wcześniej, w marcu - lista 20 Najlepszych Miejsc Pracy w Polsce. Na całym świecie Great Place to Work® dla potrzeb oceny środowiska pracy posługuje się tą samą metodologią. Kluczowe znaczenie dla końcowego wyniku (2/3 finalnej oceny) mają odpowiedzi pracowników udzielane anonimowo na 58 pytań wystandaryzowanej ankiety. To pozwala porównywać rozkłady odpowiedzi między poszczególnymi krajami i organizacjami, także w podziale ze względu na płeć respondenta. Ankieta zawiera także pozycję, która wprost adresuje do respondentów kwestię równego traktowania pracowników ze względu na płeć. W tegorocznych badaniach okazało się, że w firnach wyróżnionych na liście europejskiej aż 96% zatrudnionych jest zdania, że w ich miejscach pracy „płeć pracownika nie ma wpływu na sposób jego traktowania”. Mimo tak wysokiej oceny (jedno z najwyższych wskazań w ankiecie), szczegółowa analiza sugeruje, że kobiety wydają się być bardziej krytyczne w opiniach dotyczących bezstronności kierownictwa, doceniania wysiłków wkładanych w pracę i godziwego za nią wynagradzania. W tej ostatniej sprawie różnice pomiędzy opiniami kobiet i mężczyzn uwidoczniły się najwyraźniej (-6%). Jednocześnie, gdy spojrzymy na wyniki w podziale na poszczególne kraje, w kilku z nich różnice w ocenie wyżej wspomnianych aspektów między kobietami i mężczyznami nie tylko nie występują (do tej grupy należą: Belgia, Holandia, Dania, Niemcy, Wielka Brytania i Grecja), ale nawet kobiety życzliwiej niż mężczyźni oceniają równość traktowania i wynagradzania pracowników.

Równość szans oczami Polek

Szybkie spojrzenie na opinie wyrażone przez pracowników zatrudnionych w 20 Najlepszych Miejscach Pracy w Polsce potwierdza europejski trend – ponad 90% polskich respondentów podpisuje się pod stwierdzeniem, że „płeć pracownika nie ma wpływu na sposób jego traktowania” i jest to jedno z najwyższych wskazań w ankiecie. Jednocześnie, wyraźniej niż w zestawieniu europejskim, widać różnicę pomiędzy punktem widzenia kobiet i mężczyzn, zwłaszcza w sprawie wynagrodzeń (63% vs 74% pozytywnych ocen.

Do bardziej inspirujących wniosków prowadzi jednak inny rodzaj analizy: gdy porównamy opinie kobiet i mężczyzn oddzielnie dla każdej firmy, która znalazła się w gronie tegorocznych laureatów. Okazuje się, że wśród 20 Najlepszych Miejsc Pracy w Polsce są takie, gdzie panuje powszechne przekonanie, że wszyscy są traktowani równo, bez względu na płeć (12 firm) oraz takie, gdzie kobiety są tego mniej pewne (8 firm) – w tym drugim przypadku oceny kobiet odbiegały od ocen mężczyzn o 5%, a czasem i znacznie więcej (średnio o 15%). Średnie odchylenie ocen kobiet od ocen mężczyzn w 8 wspomnianych firmach okazało się duże również w odniesieniu do innych aspektów środowiska pracy.

rowne szanse tabela1

Liczy się praktyka

Percepcja relacji panujących w firmie zależy oczywiście od wielu zmiennych: zajmowanego stanowiska, charakteru wykonywanej pracy, branży do jakiej przynależy firma i historii samej organizacji. Ale obok tych uwarunkowań, a może ponad nimi, rzeczą kluczową okazuje się skądinąd oczywista rzecz, a mianowicie przestrzeń pomiędzy deklaracjami a codzienną praktyką w obszarze zarządzania różnorodnością i integracją. W nowoczesnych i prężnych organizacjach strategia zarządzania różnorodnością ma swoje przełożenie na takie działania, jak choćby stały audyt wynagrodzeń w firmie, czyli badanie czy kobiety i mężczyźni na porównywalnych stanowiskach są wynagradzani podobnie. Okazuje się, że w grupie ośmiu firm, gdzie nierówności były przez kobiety bardziej odczuwane, taki audyt wynagrodzeń był prowadzony znacznie rzadziej niż w grupie dwunastu bardziej wzorcowych firm. Co więcej, stopień zaangażowania firmy w prowadzenie przemyślanej polityki zarządzania różnorodnością widać także w strukturze zatrudnienia, a dokładniej udziale kobiet w piastowaniu wyższych stanowisk. W przypadku wspomnianych 8 firm, kobiety stanowiły 31% kadry menedżerskiej. Natomiast w grupie 12 wzorcowych firm, w których percepcja kobiet, jeśli chodzi o równe traktowanie, była zbliżona do punktu widzenia mężczyzn, odsetek kobiet pełniących funkcje kierownicze wyniósł 41%, czyli był aż o 10 punktów procentowych wyższy.

Pracodawcy chętnie deklarują politykę równych szans dla kobiet i mężczyzn, ale wciąż zbyt mało firm decyduje się na kolejny krok w postaci pełnego wdrożenia konkretnej strategii (łącznie z działaniami monitorującymi). Parafrazując słowa Michaela Della, wydaje się zatem, że nadal w przypadku wielu organizacji, niezależnie od szerokości geograficznej, pod którą działają, „deklaracje są powszechnym towarem, ale wprowadzanie ich w życie nie jest”.


Strona korzysta z plików cookies w celu lepszego jej działania. Korzystając z tej strony zgadzasz się na ich użycie i przechowywanie na Twoim urządzeniu. Więcej informacji o wykorzystaniu plików cookies znajdziesz w

polityce prywatności

ZGADZAM SIĘ